opreismetaartenaddy

Nou daar zijn we dan weer, we liggen een eind achter maar proberen in het kort verslag te doen. 17 mei maken we een prachtige tocht naar een volgende camping door de Todra kloof een hele smalle diepe kloof, we kunnen maar langzaam rijden soms zelfs door het water. Het zijn pittige ritten die we rijden en vermoeiend door de hitte, maar wat is Marokko mooi!!!! De camping is in Tamtattatouche een gehucht in de bergen.
De volgende dag gaan we met jeeps en een oude bedford de bergen in naar een zoutmijn, mijn ja, ergens in de diepte zit een man zout te hakken, als de zak vol is (40kg) komt hij naar boven met de zak op zijn rug, als er 5 zakken vol zijn, laat hij ze op zijn ezel en loopt hij de bergen af. De bergen bestaan niet uit mooi groen begroeide hellingen maar alles is rots en keien, de jeeps rijden luk raak en we schudden heen en weer.

20 mei rijden we naar Midelt een plaats tegen de rand van de woestijn en tegen de Hoge Atlas op 1480m. We worden de volgende morgen opgehaald door 3 mercedesbusjes uit de jaren '70 Ook nu rijden we de woestijn in langs de Cirque de Jaffar, waar nog 28 gezinnen in holen wonen tegen de bergwand, onvoorstelbaar. We rijden tot 2260m maken daar een bergwandeling, ook hier geen paden alleen keien, dus opletten. Na de wandeling rijden we verder komen bij blokkedoos huisjes en worden uitgenodigd om te komen eten. Eerst handen wassen, het water wordt opgevangen want daar kan je mee dweilen of de w.c. doorspoelen. Schoenen uit en plat op je gat gaan zitten en zo eet je je bordje leeg, mooi toch.De kinderen komen voor ons zingen en dansen, weer een mooie ervaring. Dan is de volgende camping in Fes dat is weer een grote stad, we rijden door een prachtig landschap daar naar toe het is hier erg vruchtbare grond veel fruitbomen en graan. Vanuit de camping gaan we met de bus de stad bekijken met een gids en de volgende dag naar Meknes met de bus ook de stad bekijken. Als we terug rijden naar Fes hangt er een hele zwarte lucht boven de stad het gaat hozen en niet zo'n klein beetje, het water spoelt over de weg alles staat blank de auto's rijden tot hun cardan door het water. Op de camping staat ook alles blank en tot onze schrik is de luifel arm finaal afgebroken. Als het droog is wordt de luifel zo goed als zo kwaad in elkaar geklapt en met duktape vastgezet. Nu zitten we in Tarifa aan de Spaanse kust heerlijk in .de zon en een lekker windje. We missen de luifel wel maar we zien het wel en het kan zijn dat we wat eerder naar huis komen, het was een prachtige reis maar iedereen is moe zelfs heel moe, maar we zijn blij dat we deze reis gemaakt hebben.